آدرس های IP (پروتکل اینترنت) برای شناسایی دستگاه های سخت افزاری در شبکه استفاده می شود.
آدرس‌ها به این دستگاه‌ها اجازه می‌دهند به یکدیگر متصل شوند و داده‌ها را در یک شبکه محلی یا از طریق اینترنت انتقال دهند.
هر آدرس رشته ای از اعداد است که با نقطه از هم جدا شده اند. در مجموع چهار عدد وجود دارد و هر عدد می تواند بین 0 تا 255 باشد.
نمونه ای از آدرس IP می تواند این باشد: 50.251.14.120
برای شناسایی هر کامپیوتر، روتر و وب سایت در اینترنت به میلیاردها آدرس IP نیاز داریم.
یک روز آدرس‌های منحصربه‌فرد ما تمام می‌شود و یک پروتکل IPv6 جدید برای رفع این نیاز طراحی شده است.
چگونه آدرس IP خود را پیدا کنم؟
اگر رایانه شما هم به شبکه محلی و هم به اینترنت متصل باشد، دو آدرس IP خواهد داشت.
شما یک آدرس IP خصوصی به صورت محلی و یک آدرس IP عمومی در اینترنت خواهید داشت.
یک آدرس IP خصوصی برای اتصال رایانه یا دستگاه شما به شبکه خانگی یا تجاری شما استفاده می شود. این آدرس معمولاً توسط روتر شبکه شما اختصاص داده می شود.
آدرس مقابل یک نمونه از آدرس IP خصوصی 192.168.1.1 است.
چند راه برای کشف آدرس IP خصوصی شما وجود دارد. به عنوان مثال، در ویندوز می توانید ipconfig را در خط فرمان تایپ کنید.
به طور مشابه، کاربران مک می توانند دستور ifconfig را در برنامه ترمینال تایپ کنند.
آدرس IP عمومی شما برای اتصال شبکه خانه یا کسب و کار شما به اینترنت استفاده می شود.
این آدرس توسط ارائه دهنده خدمات اینترنتی (ISP) شما اختصاص داده شده است.
برای پیدا کردن آدرس IP عمومی خود، به سادگی به WhatIsMyIP.com در مرورگر وب خود بروید. این سایت آدرس IP عمومی و سایر اطلاعات شما را نمایش می دهد.
اگر وب سایت وردپرسی دارید، یک آدرس IP عمومی نیز خواهد داشت.
می توانید آدرس آن را با مراجعه به ارائه دهنده هاست خود یا بررسی ایمیلی که هنگام ثبت نام برای شما ارسال کرده است، کشف نمایید.
از طرف دیگر، می توانید از ابزار WhatIsMyIP's DNS Lookup استفاده کنید.
هنگامی که URL وب سایت خود را وارد کردید، وب سایت آدرس IP خود را نشان می دهد.
پروتکل های IPv4 و IPv6
پروتکل اصلی اینترنت IPv4 است. همانطور که دیدیم، آدرس IP را به عنوان یک عدد 32 بیتی مانند 50.251.14.120 تعریف می کند.
این پروتکل تنها به حدود 4 میلیارد آدرس IP اجازه می دهد، و این برای استفاده مداوم کافی نیست.
IPv6 پروتکل جدیدی است که در سال 1998 معرفی شد.
استقرار آن در اواسط دهه 2000 آغاز شد و ادامه دارد. وقتی از WhatIsMyIP.com بازدید می کنید، می توانید متوجه شوید که آیا به شما یک آدرس IP IPv6 اختصاص داده شده است یا خیر.
پروتکل جدید از آدرس های IP 128 بیتی استفاده می کند که شبیه 4ggr:1925:5656:7:600:t4tt:tc54:98vt هستند.
این بدان معناست که IPv6 قادر به ارائه حدود 340 تریلیون تریلیون تریلیون آدرس IP است.
این برای پاسخگویی به نیاز روزافزون به آدرس‌های IP برای وب‌سایت‌ها، رایانه‌ها، گوشی‌های هوشمند، ساعت‌های هوشمند و یخچال‌های هوشمند برای سال‌های آینده، بیش از اندازه کافی است.
آدرس های IP پویا و استاتیک
اکثر کاربران اینترنت یک آدرس IP پویا دارند که هر از گاهی به طور خودکار تغییر می کند.
این برای ارائه دهندگان خدمات اینترنتی بهتر است که باید با مشتریانی که به سرویس ملحق می شوند و آنها را ترک می کنند و آدرس را تغییر می دهند، سر و کار داشته باشند.
اکثر وب سایت ها یک آدرس IP ثابت دارند که تغییر نمی کند.
این مهم است زیرا سیستم DNS از آدرس IP وب سایت شما استفاده می کند زمانی که شخصی به سایت شما هدایت می شود یا برای شما ایمیل می فرستد.
اگر قصد دارید وب سایت خود را میزبانی کنید ، باید یک آدرس IP ثابت از ارائه دهنده خدمات اینترنت خود خریداری کنید که هزینه اضافی برای شما به همراه خواهد داشت.